Op 4 augustus is Nora haar rechter achterpoot geamputeerd. De operatie is geslaagd en we mogen haar ophalen! Ze wordt naar ons toegedragen door de chirurg en de tranen rollen over mijn wangen. Vreselijk om je hondje zo te zien! Kaalgeschoren, een flinke wond… en zonder pootje.
Nora is nog aan het hallucineren door de hoeveelheid zware medicijnen, ze schrikt af en toe op en blijft piepen en janken.
De arts geeft aan dat alles nu 10x zo hard bij haar binnenkomt. De lampen schijnen als de felle zon, een aai is alsof je haar slaat, geluiden doen zeer aan haar oren. (oké, het liefst breng ik haar nu direct naar huis, maar we krijgen eerst nog haar zorgplan te horen).
In de auto blijft het piepen doorgaan en dit is tot in de nacht doorgegaan. Daarna is ze met een vol buikje heerlijk in slaap gevallen onder een extra dekentje.
De eerste dag na de operatie
Nora werd op haar normale tijd wakker en lag heerlijk, tussen onze matrassen in, in haar mandje.
Ik vroeg of ze moest plassen en Nora staat op, zoekt even haar balans en kijkt om naar haar missende achterpoot en huppelt zonder twijfel naar de voordeur 🥰. Wow! Zelfs plassen buiten ging goed zonder om te vallen...
De rest van de dag verliep verbazingwekkend goed, ze was lekker aan het keuvelen en sliep heerlijk in haar bench, want daar slaapt ze toch het lekkerste in. ☺️
Ze piept enkel als we niet bij haar zitten, want het liefste heeft ze Michel en mij toch beide aan haar zijde.
Einde van de middag kwamen onze kinderen Demi en Nick even kijken met opa en oma, wat was ze blij! Haar kwispelkontje doet het nog!!
Ze wordt later in de namiddag steeds actiever en we merken dat we haar al bezig moeten houden met een snuffelmat en buiten goed vast moeten houden (want ganzen zijn ook leuk om naar toe te schieten 😅).
Wat doet ze het goed!... Of is ze zó opgelucht dat ze geen enorme pijn meer heeft in haar voet?
Klik hier om de Tweede dag na de amputatie te lezen.
Reactie plaatsen
Reacties
Het is fijn dat ze weer ondeugend en achter ganzen aan rent en blij is dat wij ( Nick en ik) weer thuis komen. Gelukkig word ze snel weer de oude ondeugende lieve nora🥰
Wat is Nora toch een stoere en moedige meid! Ze houdt zich zo kranig en wat fijn te lezen dat ze weer lekker ondeugend gaat doen! Wat een mooie blog, traantjes hier hoor. Xxx